Στις 5/2/2022 σημειώθηκε δυστύχημα στον Χελμό με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους οι αγαπημένοι μας φίλοι και σχοινοσύντροφοι Γιάννης Τορέλλι, Θανάσης Σωτηρόπουλος και Πάνος Τέκος.
Η κοινότητα μας είναι πια φτωχότερη και η αναρρίχηση δεν θα είναι πια ίδια για εμάς.
Όλοι τους έχουν προσφέρει στην αναρρίχηση με την δράση τους και όχι μόνο.
Ο Θανάσης ήταν ένα απο τα ιδρυτικά μέλη του greek climbing calendar.
Το παρακάτω κείμενο συντάχθηκε αρχικά από τον φίλο και σχοινοσύντροφο Νίκο Χατζή, δημοσιεύτηκε αρχικά απο τον ΕΟΣ Πατρας (02/2022), εκφράζει και την ομάδα του greek climbing calendar.
«Όλοι εμείς οι φίλοι του Γιάννη, του Θανάση κ του Πάνου πονάμε βαθιά για την απώλειά τους.
Οι φίλοι μας προσπάθησαν να λύσουν τον τελευταίο άλυτο γρίφο της αναρρίχησης στα Ελληνικά βουνά. «Τη Στύγα»
Μια δύσκολη αναρρίχηση σε ένα δύσκολα προσβάσιμο πεδίο.
Αυτοί ήταν οι φίλοι μας, οι άνθρωποι για τα δύσκολα.
Σε τέτοιες προσπάθειες πρέπει να αποδεχτείς τον αντικειμενικό κίνδυνο. Για να σκαρφαλώσεις την Στύγα πρέπει να παραβλέψεις κάποιες παραμέτρους κ να προσηλωθείς σε κάποιες άλλες.
Όταν κάποιος κάνει αθλητισμό στο βουνό -αναρρίχηση ή σκι- σε υψηλό επίπεδο έχει καταλάβει ότι το μοντέλο είναι χαοτικό, δεν μπορεί ευκολά να υπολογίσει τις παραμέτρους, κατανοεί ότι η ασφάλεια είναι σχετική και ότι τίποτα δεν είναι απολυτό.
Όλοι εμείς οι φίλοι του Γιάννη, του Θανάση και του Πάνου που κάνουμε αθλητισμό στη φύση το ξέρουμε καλά και κατανοούμε την προσπάθειά τους.
Το ίδιο φαίνεται να κάνουν και οι κοντινοί συγγενείς τους, που μας παροτρύνουν να συνεχίσουμε να κυνηγάμε το όνειρο, το άπιαστο, την υψηλή δυσκολία, μας λένε να σκαρφαλώσουμε κάθε «Στύγα» του μυαλού μας.
Τι νομίζετε; Δεν πονάνε αυτοί που έχασαν τα παιδιά τους κ τους συντρόφους τους περισσότερο από εμάς;
Δε θα επιθυμούσαμε άλλο θάνατο για τους φίλους μας, θα θέλαμε να μείνουν για πάντα στα βουνά που αγάπησαν.
Θρηνούμε που έφυγαν νωρίς.
Είχαν να μας προσφέρουν ακόμα πολλά τόσο στο βουνό, στη φύση και στα σπορ που τόσο πολύ αγαπάμε να κάνουμε όσο και στην καθημερινότητά μας.
Χάσαμε την αιχμή του δόρατος μας.
Την avant-garde της αναρρίχησης.
Δεν είμαστε πολλοί. Είμαστε λίγοι κ μας κοστίζει η όποια ελάχιστη απώλειά και εδώ άξαφνα χάσαμε πολλούς μαζί.
Χάσαμε τους ανθρώπους που μας ενέπνεαν.
Δεν έκαναν κάποιο λάθος.
Μέσα στο τέλμα και τη μετριότητα της καθημερινότητας που μας διέπει, αυτοί παρέμειναν προσηλωμένοι στους υψηλούς στόχους.
Δεν έχουμε θυμό προς κανέναν, ούτε προς τους ίδιους, ούτε προς την αδυναμία του κράτους να παρέχει διάσωση.
Εξ άλλου ήταν οι ίδιοι οι φίλοι τους που πήγαν στο βουνό για να τους πάρουν. Έτρεξαν από κάθε γωνιά της Ελλάδας που βρίσκονταν, παράτησαν ότι σημαντικό έκανε ο καθένας τους για να τους φέρουν πίσω.
Εδώ κ χρόνια κάνουμε την αυτοκριτική μας κ βελτιωνόμαστε. Φροντίζουμε να είμαστε παρούσες κ παρόντες στα σημαντικά δρώμενα του βουνού κ της καθημερινότητας.
Τα διαπιστευτήρια είναι σκόρπια παντού, στα βουνά κ στους χώρους που ζούμε κ δραστηριοποιούμαστε.
Γι’ αυτό, δε μπορούμε να δεχτούμε την κριτική στο ατύχημα από μέτριους και ημιμαθείς, πάνω σε δανεικές φωτογραφίες, με κείμενα που βρίθουν από ανακρίβειες και πρόχειρες γενικότητες.
Θρηνούμε για τους φίλους μας.
Θα μας λείπουν συνεχώς.
Οπού κ αν πάμε θα υπάρχει κάτι να μας τους θυμίζει.
Άφησαν το στίγμα τους παντού. Υποστηρίζουμε κ αμυνόμαστε των επιλογών τους να προσπαθήσουν για το δύσκολο, το άπιαστο, το όνειρο, τη Στύγα.
Παραμένουμε στο πλευρό των φίλων μας και των επιλογών τους. Παραμένουμε στο πλευρό των γονιών, των συντρόφων, των οικογενειών των φίλων μας.
Πονάμε και θρηνούμε την απώλειά τους. Θα συνεχίσουμε να κάνουμε ότι κάναμε παρέα μαζί τους.
Οι φίλοι και σχοινοσύντροφοι των χαμένων συντρόφων μας Γιάννη, Θανάση, Πάνου»
Add Comment